Öd: Zaman, vakit

 





-Öd:  Zaman, vakit.



Öd:  Zaman, vakit, devir, saat, an, mevsim. Aynı karşılıktaki Orta Çağ Türkçesindeki öd sözcüğünden. Aynı çağda Türkçede ödsüz (=vakitsiz) sözü de kullanılmıştır. Macarcaya idö (=zaman, vakit, çağ) şekliyle intikal etmiştir.  

Örnek;

“ Tengri teg tengride bolmış Türk Bilge Kagan bu ödke olurtum.”

“ Tanrı gibi gökte olmuş Türk Bilge Kağan’ı bu zamanda, oturdum.”

Kül Tigin Güney Yüzü



Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

“ER-” YARDIMCI FİİLİ İLE ŞAHIS EKLERİNİN ESKİ TÜRKÇE VE TÜRKİYE TÜRKÇESİ DÖNEMLERİNDEKİ KULLANIMI

Şahıs Ekinin Türkiye Türkçesi ve Eski Türkçedeki Kullanımı Hakkında Çalışma (kısa)

Çıgany: Fakir